Ooit ontdekte ik, door omstandigheden aan huis gekluisterd, de variatie aan bakstenen in de muren die de tuin omringen.  Saai als je gewoon bent om je ver buiten deze muren te begeven.  Maar nu mijn leefwereld voor een heel lange tijd werd teruggebracht tot het huis en de tuin moest ik zaken herbekijken.  Letterlijk.

Nooit gedacht dat het boeiend kon zijn om te zien hoe verschillend deze stenen allemaal zijn.  Sommigen recht, anderen krom of met een hoek af.  Elk met een eigen specifieke nerfpatroon door handmatige gevormd te zijn.  Alle variaties bruin, roodbruin, wit geverfd of door de tijd beschilderd met stukjes korstmos of sporen van klimop. 

Vanuit mijn gedwongen klein geworden leefwereld vertelden deze stomme stenen hun verhaal.  Een verhaal van eigenheid, van glorie en van tegenslag, van ondergaan wat anderen bepalen, en van... gewoon blijven waar je bent, te volharden en een steentje bij te dragen om het geheel overeind te houden.  

30 karakterfoto's: