marckant.be
inkijk
Alle tekst en beeld : (C) Marc Meysmans (tenzij anders vermeld)
Proces
Onderweg zijn
Werk van lange adem
Groeien
MENU
Groeiproces
- Laat mij schrijven
- Opnieuw geboren worden
- Snel genoeg
- Ik en de anderen
- Drieluikje
- Aanreiken
- Gezonde kijk
Meditatief
- (On)rustig (zie inkijk home onderaan)
Kijk rustig naar binnen Iets herkenbaar ?
Teksten mogen voor eigen gebruik van de site worden geplukt. Overnemen of verspreiden enkel met schriftelijke toestemming. reactie@marckant.be
Laat mij schrijven,
tot het weer beter gaat (2014)
laat mij schrijven
over alles
wat ik heb meegemaakt
in een taal
die de mijne is
met woorden
die alleen ik begrijp
én God
die al wat onbenoembaar is
doorgrondt en kent
zodat ik
als ik moe geschreven ben
iets minder eenzaam ben
omdat alles
wordt omhoog getild
tot de troon van de
Allerhoogste
Heilige
Rechtvaardige
Genadige
Eeuwige
en ik weer stilaan
moed en kracht vind
om na de storm
te zoeken in het puin
naar wat nog overblijft
naar wat nog bruikbaar is
naar iets
wat stormen kan doorstaan
naar wat
van blijvende waarde is
en daar opnieuw
mee aan de slag te gaan
en opnieuw te schrijven
aan iets
wat zegen in zich draagt
wat mij én God
behaagt
wat vreugde brengt
en vrede
en wat goed is
speciaal hoeft het
niet te zijn
gewoon
is ook al goed
beeld wordt geladen ...
Opnieuw geboren worden (2003)
De graankorrel bedolven.
Ver van de graanzak.
Verlaten en alleen.
Zwarte aarde.
Nat en koud doorweekt.
Maar bedolven is nog niet bedorven.
Wat gebeurt er in die tijd in de aarde ?
Als niemand 't nog verwacht
gebeurt er wat.
Er ontstaat warempel
nieuwe kracht.
Opgericht naar boven.
heel klein en zoekend misschien.
Maar dan vastberaden
naar het volle licht.
Snel genoeg (2011)
Snel genoeg
God leidt mij op wegen waardoor er nieuwe fundamenten worden gelegd.
Fundamenten die niet wankelen.
Fundamenten als een rots.
Millimeter per millimeter worden laagjes toegevoegd.
Niet snel genoeg !
Dus neem ik zand en maak een hoop er boven op.
Daar sta ik dan; hoog en droog, en ja,
toch ook weer wat gelukkiger.
Nu voel ik me toch weer wat meer betrokken
bij het normale leven.
Tot de nieuwe stortbui komt,
en ik weer naar beneden zak.
Telkens opnieuw zak ik door mijn opgebouwde hoop
weer naar omlaag.
Gelukkig ! Daaronder bouwt mijn Vader verder.
Millimeter per millimeter zak ik steeds
een beetje minder diep !
Niet snel genoeg,
maar ja, wat is genoeg?
Ik en de anderen ... (2005)
De originele tekst is opgeschreven in spiraalvorm. Om hem te lezen moet je het blad ronddraaien.
Ik weet het, het leest een beetje raar. Het vraagt heel onverwacht om iets ongewoons te doen. Toch doe je het, om de zin er van te ontdekken, het onbekende te onderzoeken. Ik heb het woordje “ik” bewust in het midden gezet. Ik heb ook mezelf weer in het midden gezet, want ik had mezelf steeds meer opzij geschoven. Steeds verder weg van wie ik ben, van wat ik kan en wat ik wil. Steeds verder weg, om plaats te maken voor anderen, voor wie zíj zijn en wat zíj willen. Ze hebben me aan de kant geschoven, ze zijn over me heen gelopen, ze hebben me van de kaart geveegd. Platgewalst en uitgevaagd. Zo heb ik daar gelegen. Heel lange tijd gelegen. Maar God heeft mij weer opgericht en liefdevol verzorgd. Hij heeft me toegesproken en bemoedigd, zijn liefde weer aan mij bekend gemaakt. Zo heb ik stilaan weer moed gevat en mezelf weer leren waarderen. Mezelf niet boven anderen te verheffen, maar ook niet onder anderen te verlagen. Ik heb een plaats, evengoed als al die anderen. (Zij weten het niet altijd beter dan ikzelf.) Ik mag zelf ontdekken wat er in mijn leven kán en wat ik van mijn leven maak, of maken laat. Ik zet mezelf weer op de kaart. Niet ánderen in mij, maar Gód in mij. Zo leer ik steeds te beginnen met wat God in mij heeft ingelegd. “Ik” mag weer bestaan en “ik” heeft weer een plaats gekregen. Vanuit mijn binnenste groeit mijn leven
weer naar buiten toe,
waar ik anderen weer ontmoet.
beeld wordt geladen ...
Drieluikje (2002)
1
In mij en om mij heen
Ik kijk in de wereld en zie,
mensen worden vermoord en opgejaagd
mensen hebben honger en zijn ziek
mensen sterven uitgeput en uitgedroogd.
Ik kijk om mij heen en zie,
mensen worden geknecht
aan allerlei onbelangrijke zaken,
ontvreemd van rust en harmonie,
steeds meer wordt er verwacht,
overspoeld door een vloed aan informatie.
Ik kijk in mijn leven, ik ben
op zoek naar rust en vrede
op zoek naar liefde en genegenheid
op zoek naar mezelf en mijn gevoel
op zoek naar harmonie en energie
op zoek naar God in deze chaos.
Ik sta op en sta voor God
Ik sta op en sta voor God.
Vader dank u wel dat ik mag leven
op deze planeet
die u zelf voor ons gemaakt hebt.
En zie, het was goed.
Heer Jezus dank u wel
dat u elke scheiding die kon zijn
hebt opgeheven,
zodat ik nu nog steeds kan zeggen
bij Vader thuis te zijn.
Heilige Geest ik dank u
dat ondanks fysiek gescheiden zijn
ik in mijn Vaders denken één kan zijn.
Ik sta voor de spiegel en zeg:
Kind wees blij dat jij geschapen bent,
geen toeval maar gewenst.
Je bent vrij en niet geknecht
aan één of andere bende.
Je bent geliefd
door de Liefste !
2
3
En toch zegt Hij
En toch zegt Hij:
“Mijn juk is zacht en Mijn last is licht”.
Dit gaat misschien niet over 't leven zoals het is,
maar zeker over 't leven zoals Hij het heeft bedoeld
en zoals het ook nu nog voor ons kan worden.
Jezus was niet zoals andere mensen.
Bij Hem kwam je tot rust, werd je genezen.
“Wie Mij gezien heeft, heeft Vader gezien”.
De last van Jezus is niet zwaar;
de last van ménsen, dié is zwaar.
“Kom bij Mij allen die vermoeid en belast zijt
en Ik zal u rust geven”.
“Mijn juk is zacht en Mijn last is licht”.
De last die Jezus ons te dragen geeft is licht.
Hoe tegengesteld is dat met de last die ons
te dragen wordt gegeven
door mens en maatschappij.
Mensen leggen mensen lasten op.
Mensen creëren lasten voor zichzelf,
die ze door gebrek aan eigen draagkracht
doorspelen aan hun medemens.
Jezus legt geen lasten op
dan diegene die Hij zelf al heeft gedragen
en Hij zal heel de weg nog mét ons gaan
om ons óns deel te helpen dragen.
Aanreiken (2004)
Ik heb gekozen om te stoppen
met strijden tegen mezelf
en slaaf te zijn van verwachtingspatronen.
Ik heb gekozen om mij over te geven
aan het heden zoals het is
en aan de Vader die mij draagt.
Ik ben geworden die ik ben
Wat nu nog niet is kan zeker komen
Vader zelf zal het aanreiken.
Gezonde kijk (2009)
Kijken
Achteruit
Om te weten waar ik vandaan kom
Om te begrijpen wat me roert
Om de cocktail in mijn binnenste te proeven
Aan deze smaak is weinig te veranderen
Mijn basis
Kijken
Vooruit
Om te weten waar mijn kansen liggen
Niet om exact te weten waar ik naar toe ga
Maar om mogelijkheden te ontdekken
Naar smaak te zoeken voor de toekomst
Mijn mogelijkheden
Kijken
Omhoog
Om te ontdekken dat ik niet alleen sta
Maar verbonden ben met de Hoogste
Met gezonde hoop tot in de verre toekomst
Mijn zekerheid
Kijken
Omlaag
Om te weten wat mij nu te doen staat
Wat de dag nu van mij vraagt
Met kennis van mezelf
Met dromen voor een toekomst
Met Gods zegenende hand boven mijn hoofd
Zorgen voor het leven
Mezelf incluis
Mijn opdracht
Teksten mogen voor eigen gebruik van de site worden geplukt. Overnemen of verspreiden enkel met schriftelijke toestemming. reactie@marckant.be